Angst voor mensen langs de bakrand

Angst voor de mensen langs de bakrand

De laatste tijd loopt mijn hoofd weer over van ideeën. Op weg naar Carina en Ellis moest ik weer denken aan het briljante idee van de wc potjes van Ellis. En zo ging mijn hoofd weer snel naar het onderwerp: Angst voor de ideeën van anderen. Niet omdat ik bang was voor haar ideeën, maar wel over hoe leuk ik het nu vind om ideeën van anderen te horen. Dat was eerder wel anders. Gezien ik weet dat ik niet de enige ben die daarmee geworsteld heeft leek het mij leuk om wat gedachten hierover te delen.

 

Ken je dat…je bent lekker met je paard aan het werk en ineens merk je op dat je bekeken wordt. Spontaan loopt je paard niet meer fijn en je snapt niet wat er veranderd is.

 

Vroeger kon ik niet meer functioneren als er iemand meekeek. Rasta begon er dan spontaan weer vandoor te schieten en sterren te kijken.

 

Superfrustrerend. Ik was bang dat mensen me niet goed zouden vinden. En dat ze dan met tips zouden komen die dan goed bedoeld zijn, maar ergens ook heel bedreigend zijn. Tips ontving ik liever alleen van mijn instructrice. Ik luisterde altijd netjes, maar van binnen voelde ik mij dan een kluns. Als mensen tips gingen geven dan vonden ze me vast een kluns. Door bang te zijn voor oordelen stond ik huiverig tegenover tips.

Het was toen echt een groot probleem. Nu sta ik zelfs les te geven met toeschouwers en geef ik demonstraties met mijn paarden. Ik kan weer bij mezelf blijven. Ik hoef niet alles te weten en te kunnen. Want wie heeft alle wijsheid in pacht? Niemand toch? Met paarden ben je nooit uitgeleerd.

Ik denk nu maar zo. Van iedereen kun je leren. Ook nu ik lesgeef leer ik weer leuke dingen van mijn lesklanten. Ik breng goede tips en ideeën mee, maar ook zij zitten weer boordevol goede ideeën. Ik ben dan ook niet bang om ergens in mee te gaan als zij een andere oplossing hebben bedacht dan de mijne. Sterker nog. Ik kan niet wachten tot ik het kan zien. Iedereen kan je inspireren.

 

Ellis kwam met het briljante idee om wc potjes te gebruiken als blokjes om de balken te verhogen. Mooie low budget oplossing. Geld is nu geen issue om een stapje verder te gaan.

 

En was ik enorm onder de indruk van Carlijn hoe snel zij haar jonge paard had leren inparkeren naast het hek. En hoe ze haar paard kan roepen op de wei. Ze heeft daar haar eigen leuke manieren voor waar mijn hersencellen dan nog niet op waren gekomen. Net weer even anders, maar superleuk bedacht. Er zijn meer wegen naar Rome.

 

Abigail, hoe snel ze onze eigenwijze Shetlander Sebas heeft geleerd om over een hindernis te springen vanuit vrijheid midden in de bak. Ik wil dan dolgraag weten hoe zij dat hem heeft aangeleerd.

 

En Geranne die me hielp met Alegria aan de longe om de galop aan te leren. Alegria was altijd erg angstig aan de longe. En de stap en draf gingen inmiddels goed, maar die galop bleef maar een stressfactor.  Ze zei alleen maar: laat het maar gebeuren. Dan heeft ze maar even spanning. En als ze aanspringt beloon je haar.
Ik wilde dat er geen angst ontstond bij de vraag galop, maar dat gebeurde keer op keer weer. Daar zat bij mij zo’n allergie op. Spanning hoort niet thuis in training. En ik vroeg haar dan steeds weer terug in een ontspannen draf. En vroeg haar weer aan te springen, maar steeds ging ze weer keihard draven en kwam het oogwit tevoorschijn en haakte ik af.
Door haar tip liet ik de paniek dit keer maar gebeuren. En ze sprong na 3 jaar eindelijk aan in galop! En na de beloning vloeide ze inderdaad snel af. Zonder die tip was de galop misschien nu nog geen optie geweest. Het klinkt zo simpel, maar soms sta je zo dicht op je paard dat je er zelf niet opgekomen was. Je emoties staan dan in de weg. Nu wordt Alegria trots van de galop dankzij de tip van Geranne.

 

Ik heb geleerd door open te staan voor de ideeën van anderen dat ze ook meer open staan voor jouw ideeën. Je wordt opener naar elkaar toe en voor je het weet sta je elkaar aan te moedigen en leef je met elkaars proces mee. Iedereen en op ieder niveau kan je iets van leren. Want iemand die net begint met paardrijden is nog zo’n onbeschreven boek zonder aangeleerde patronen. Ook zij kunnen met prachtige oplossingen komen. Hoe leuk is dat! Ik laat me nu graag verrassen en verwonderen door anderen.

 

 

Kritische vragen van toeschouwers tijdens lessen of demonstraties ben ik nu niet meer bang voor. Ze brengen me soms weer tot nieuwe inzichten en ideeën. Met paarden ben je nooit uitgeleerd en soms past een tip je wellicht niet bij je, maar misschien komt iemand wel met een briljante oplossing.